Στο ΥΨΟΣ του γονάτου

Παρούσα, και εν τάχει.

...Εδώ και ώρες, "ξύπνησα" από ένα ΟΝΕΙΡΟ (δ) και (μ) εμένο όνειρο.

...Ανθρωπίνως, απερίγραπτο.

Απαιτείται άγνωστος Χ, ο Μελλοντικός χρόνος, μέχρι να αξιωθώ, να μπορέσω, έστω και φωτογραφικά, να τον περι -"γράψω".

Άγνωστος Χ, ήταν, κι ο Παρελθοντικός χρόνος, μέχρι να μπορέσω, να αναστηλωθώ, να αποφασίσω, να ψάξω και να βρω και ΚΥΡΙΩΣ, να μπορέσω, να βρεθώ, να σταθώ, και να αξίζω, να ζήσω, κάπου Εκεί κοντά,  πάνω και κάτω, γύρω και μέσα, με ζητούμενο, τίποτα παραπάνω απ' ότι μού αναλογεί, κι αυτό δεν είναι άλλο, παρά μόνο ένα: ΤΟ "ΥΨΟΣ του γονάτου"...

Και τώρα και τότε, όπου "τότε", Άγνωστος ο χρόνος που "γονάτισα", (ποικιλοτρόπως, κολυμπώντας και πετώντας, αλλά και σερνάμενη, μαζί), μέσα στο ίδιο το "ΟΝΕΙΡΟ", είτε ξυπνητή, είτε ονειρεμένη.

https://www.youtube.com/watch?v=5ECyWFg8wBc

Αυτό το τραγούδι, το άκουσα πολλές φορές, ξυπνώντας, σήμερα.

Δεν έρχεται...

Δεν πειράζει.

Είμαστε στο "ΤΩΡΑ", έτσι κι αλλιώς!

https://www.youtube.com/watch?v=pMaL5izPi9c

Υγ. Να φύγει, να ξεκολλήσω.
Καλώς σάς ξαναβρίσκω, σ' αυτές τις "συχνότητες"...
Υπομονή.