Της περιπλανήσεως...: ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΙΓΚΡΑ 2

Γιάννης Τσίγκρας

κάπου,
σ'εκείνους τους μυστικούς διαλόγους
-να ήσαν τύποι προσευχής;-
πως το ζητούμενον ευρέθη
Σήμερα,στην καλύτερη, του "τίποτε",περίπτωση,
στη θέση του ειδώλου,
ανθίζει ένα γαρύφαλλο κυρτό,καψαλισμένο
στον περίγυρο.Σηκώνεις το χέρι,ονομάζεις με
την ίδια λέξη.
Και το χειρότερο:
Έχεις και πάλι δίκιο.

Κοινοποιήστε

3333

Σχόλια

Margarita Milioni το ζητούμενον ευρέθη...στη θέση του ειδώλου,
ανθίζει ένα γαρύφαλλο κυρτό,καψαλισμένο
στον περίγυρο....σήμερα ονειρεύτηκα... μιλούσα με ένα νέο κορίτσι που συνάντησα στον ύπνο μου για τα ποιήματά σας. είναι ένας ποιητής της έλεγα, από το Βόλο και της διάβαζα για να καταλάβει, το ποίημα με το περιτύλιγμα το ασημένιο της σοκολάτας. και εκείνη σκέφτηκε λίγο, μα είμαστε κοντά μου λέει, θα πάω να τον γυρέψω . θα πάω να τον συναντήσω. να σταθούμε λίγο πλάι ο ένας στον άλλο να πιούμε ένα καφέ ένα νερό κι ας μη μιλήσουμε ας μην πούμε κουβέντα. μόνο να σταθούμε λίγο κοντά ο ένας στον άλλο. μόνο να κοιτάξουμε μαζί το γαρύφαλλο που ανθίζει έλεγε το κορίτσι.. αυτό.

129 Ιουνίου στις 12:30 μ.μ.

***

Γιάννης Τσίγκρας

27 Ιουνίου στις 6:41 μ.μ.

μ'ένα φιλί,εκείνο το τρίξιμο που μου θύμιζε το ξύλινο πόδι του πατέρα-
μου την περνούσε
κάτω απ'το μαξιλάρι,
Κι ακόμη τυλίγαμε βόλους για το δέντρο,χρυσούς βόλους
και βαμβάκι για χιόνι-πού λαμπιόνια τότε....
Δώστε στη σοκολάτα και πάλι το χρυσόχαρτό της.

Κοινοποιήστε

4343

Σχόλια

Lamprini Tisolmi γεια σου Γιάννη, με την σοκολάτα σου!! Μαζύ σου!!!!!!!!!!!

28 Ιουνίου στις 12:43 π.μ.

****

Γιάννης Τσίγκρας

27 Ιουνίου στις 6:01 μ.μ.

ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ

Τα βράδια δεν με δέχονται πια
τόσο μονάχο,
όσο μια νυχτοπεταλούδα στο φως
της λάμπας.
Τα βράδια ζητούν να μιλώ
μέσα από χωνιά γραμμοφώνων
ή τη φωνή σου που την ξέχασες φεύγοντας,
βιαστικά,
πάνω στο κομοδίνο.

Κοινοποιήστε

****

Γιάννης Τσίγκρας

25 Ιουνίου στις 5:32 μ.μ.

τον Ποκοπίκο και τη μελιστάλαχτη Χουχού
Κι αργότερα τον αχόρταγο Σπίθα
Τα δεκάδες Ζουζούνια και Τζιτζίκια
που σκότωνε ο Δαρεμάς
Μ'αντίτιμο ένα δάκρυ μας
Κι ένα διφραγκάκι
ή στο τζάμπα-κάτω από ευκαλύπτους
που δρόσιζαν τον περιπτερά της γειτονιάς.
Ο Ταρζάν κι ο Γιώργος Θαλάσσης
έμεναν πολύ πίσω:
Στις Εθνικές γιορτές τους ξεπερνούσε
και η πλέον άσχημη συμμαθήτριά μας
πέφτοντας στο γκρεμό του Ζαλόγγου
ήγουν, στο πάπλωμα που στρώναμε
στο πλάι της μεγάλης σκάλας
κάτω απ' τα χειροκροτήματα των γονέων
και των χελιδονιών τα τσιρίγματα

Κοινοποιήστε

****

Γιάννης Τσίγκρας

25 Ιουνίου στις 7:25 π.μ.

προτείνω το μυοθνίξ"ο υπάλληλος"δεν προκαλεί γαστρίτιδα",
όταν φτάνει στην πόρτα ο πελάτης κοντοστέκεται "έχουν τάσεις
εξπρεσιονιστικές"λέει στον υπάλληλο "εννοείτε τα ποντίκια;"
ρωτάει εκείνος "εννοώ τα χειρόγραφά μου".
Αγαπώ κάθε άνθρωπο χλομό που φοράει γυαλιά
και περπατάει έρημους νυχτερινούς δρόμους,έχοντας στην τσέπη,
ένα φακελάκι ανώφελο μυοθνίξ.

Κοινοποιήστε

***

Γιάννης Τσίγκρας

24 Ιουνίου στις 5:20 μ.μ.

Θύμωνε όταν "τα πουδάρια",στο σημειωτόν,δεν πήγαιναν "ψ'λά"
"ιδώ σας γράφου" απειλούσε "άσου,όλ'"-παγώναμε,όταν έβγαζε τα τσιγάρα του.
Μόνον ο μπάρμπα Γιώργης,ο επιστάτης,μας παρηγορούσε,
"μη τσιμπάτε,το πακέτο που του'φερα, Σέρτικα Καλαμών,αυτό που πέταξε
στα σκουπίδια, δεν έχει πάνω του,ούτε γραμμούλα-το τσεκάρισα.
Κι ο κατάλογος
βρίσκεται στο γραφείο"..

Κοινοποιήστε

***

Γιάννης Τσίγκρας

24 Ιουνίου στις 10:19 π.μ.

ΦΙΛΟΚΑΛΟΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗ
Και κάποια βράδια έρχονται τόσον αργοπορημένες
Στα ραντεβού τους
Κρατώντας την "Ατθίδα" και την "Φιλόκαλον Πηνελόπην".

Ξεφυλλίζουν σελίδες
Με φιγουρίνια του μεσοπολέμου,

Από αυτά ξεπατίκωνε η θεία Ανδρονίκη
Φορούσε και τις κρέμες που πρότειναν.

Αλλά πέθανε,
Όπως θα πεθάνουμε όλοι.

Και κάποια βράδια είναι τόσο γλυκά-
Στάζουν διάττοντες και ψάχνουμε τα μάτια
Όσων αγαπούμε
Να δούμε τα είδωλα τους,

Ψάχνουμε τις ντουλάπες-
Πού να τρύπωσε ο Τζίμινι Κρίκετ;

Τον ακούμε πάντως τον τυπάκο
Εμείς οι, κατ' Έλιοτ, κούφιοι άνθρωποι
Γι αυτό και νιώθουμε γαλήνιοι στο σκοτάδι.

Κοινοποιήστε

***

Γιάννης Τσίγκρας

24 Ιουνίου στις 9:21 π.μ.

ΟΝΕΙΡΟ ΑΔΕΞΙΟΥ ΚΑΙ ΦΛΥΑΡΟΥ ΣΥΛΛΕΚΤΗ
Πάνω που είχα δει να κάθεται στα μαλλιά σου
Ένα ποίημα:
-Στάσου εκεί, φώναξα,να το σκιτσάρω
Δε θα προσθέσω κανένα σκληρό επίθετο
Θα ήταν περιττό.
Θα έμοιαζε
Να λεπταίνεις ένα κυπαρίσσι που ζωγράφισες παιδί
Κι αποκάτω έγραψες "ένας άγγελος για τη μαμά μου",
Σα να πέταξες ψηλά, αντί για κορίνες,μαύρες πεταλούδες
Να τακτοποίησες τη Guernica,
Αλλού η σφαγή κι αλλού το τοπίο.

Στο'πα,αλλά τα ποιήματα θυμώνουν
Όπως οι άγιοι με τις κάμερες και τις σημειώσεις

Έτσι, πέταξε και το δικό σου γι άλλη κόμη
Για τ' όνειρο άλλου αδέξιου και φλύαρου ονειροπόλου.

Κοινοποιήστε

****